Öfke problemi olan kişileri şöyle tanırız biz aslında genellikle, zaman zaman birden parlama hali, bazen davranış şiddeti, bazen bağırma çağırma, bazen zarar verme, bazen daha fiziksel noktaya varabilen ani ve aşırı tepkisellik olarak görürüz.

Kişi bu patlamalarından sonra da büyük bir pişmanlık da hisseder hem etrafını üzdüğü için, kendisini bu şekilde gördüğü için, o kendisinin de aslında görmek istediği bir görüntü değildir aslında.

Çoğu kişi şöyle zanneder; sanki etrafına ders vermek için bu öfke patlamalarını yapıyor. Aslında öfke problemi yaşayan kişiler bir tür kontrol kaybından bunu gerçekten yaşarlar ve sonrasında kendileri de bu duruma üzülürler. Ve bir daha yapmayacağım daha dikkatli olacağım şeklinde kendilerine söz verirler ama kendilerini hayal kırıklığına uğrattıkları için bir kat daha öfkelenmeye başlarlar. Dolayısıyla bu suçluluk buna bağlı öfkeye katkısı apayrı bir konudur.

Böyle zaman zaman yüksek frekanslı tepkiler gösterir öfke problemi yaşayan kişiler, aslında bu kontrol duygusuyla çok ilişkilidir.

Bu kişilerin genellikle baktığınızda etrafındakilerle ilişkisinin kontrol edebilmek, her şeyin onun istediği gibi gidebilmesi gibi bir beklenti olduğunu görürsünüz. Ve bu beklediği gibi gitmediği zaman tolerans eşiği bu kişilerin biraz düşüktür ve hemen tepki vermeye başlarlar. Bu tepki bir tür onlar için kontrolün tam tersine adeta kontrolü kaybetme şeklinde olur. Çok fazla kontrol etmeye çalışıyorsunuz hayatınızı etrafınızı bunu yeterince yapamadığınızda da tamamen kontrolü kaybedip adeta tamamen dağılma bambaşka bir hal yaşama bambaşka bir kişiliğe geçme gibi aşırı tepkisellik, aşırı kontrol kaybıyla tepki veriyorsunuz.

Dolayısıyla bizim burada odaklanmamız gereken şey “neden öfkeleniyorsun?” değil de “neden bu kadar kontrol etmekle ilgili bir çaba içindesin?” kısmıdır.

Demek ki bunu da altında bir kaygı vardır aslında bu kaygı dünyanın dışında kalacak olmakla ilgili kaygı olabilir etrafından reddedilecekle ilgili kaygı olabilir başka başka kaygılar oluyor olabilir. Dolayısıyla kaygı kontrol duygusunu, kontrol duygusu da doğal olarak her zaman bu kadar kontrol edemeyeceğimiz için öfkeye sebep oluyor olabilir.

Peki nasıl tedavi ediyoruz?

Tabi ki bu kaygıya odaklanıyoruz terapi odasında. Arkasındaki duyguyu anlamaya çalışıyoruz. Psikoterapi bu konuda şöyle bir işlevsel olabiliyor öfkeyi kontrol etmek için bir takım davranışsal beceriler yerine arkadaki bu kaygıya odaklanmayı daha çok tercih eder psikodinamik terapi. Çünkü bunu bir şey gibi görmeyiz biz bazı egzersizleri yapacağız ve öfkemizi başka yollardan ifade ediyor olacağız. Bu da bir yöntem ama arkadaki kaygıyı birlikte onarıyor olmak sanki daha derinlikli bir çalışma. Temelleri daha sağlam olan bir çalışma. Çünkü öfkeyi durdurursunuz ama kaygı başka bir kanaldan bazen depresif tepkiler olarak kendini tekrardan ortaya koyabilir.

Dolayısıyla bu kaygıyı ve kontrol duygusunun birlikte ele alındığı bir öfke tedavisi aslında kişinin yaşam konforunun artmasından daha da önemlisi yaşamla olan tatmin duygusunun da çok daha yüksek bir düzeye ermesini ve dinginliğini kazanmasını sağlayacak bir fırsattır.