Ebeveyn aileyle sınır problemini nasıl çözüyoruz?

Ebeveyn aileyle sınır problemini nasıl tedavi ediyoruz. Şimdi belirli ilişki problemleri, belirli kültürlerde daha yaygın. Ebeveyn aileyle sınır problemini özellikle Türkiye’de çok yaygın olan bir problem. Bu şu demek aslında yeni bir aile kurana kadar ailenizle aranızdaki ilişkideki ayrışamama problemi çok belli olamayabiliyordur. Çünkü iç içe geçmiştir aile dinamikleri. Ancak çocuk büyüyüp yeni bir aile kurduğunda bu kadın olabilir, erkek olabilir aslında artık yeni bir ailenin içindedir. Ancak eski bağı ailesiyle olan ilişkisini bu yeni ailenin içinde nasıl sürdüreceği konusunda bir bocalama içine girer.

Bu bocalama aslında bir kaç faktörlüdür, hem ailenin anne babanın tutumuyla ilgili hem çocuğun kendisinde oradaki tutumuyla, onu bilememe haliyle ilgili, ebeveynin çocuğunu kaybetme korkusu çocuğun aslında boşluğa düşmeyle ilgili ya da yeni eşle yakınlık kuramama kaygısı, güven problemiyle ilgili pek çok değişkenler etkilenen bir konudur bu.

Nasıl görürsünüz bunun semptomla ilişki içinde yani böyle genellikle araya sıkışmış hisseder kişi. Bu sorunu yaşayan. Eşiyle ailesinin arasını her zaman iyi olmasını sağlamaya çalışır adeta buna hizmet etmeye çalışır. Sanki ilişkiyi yaşamak yerine aradaki köprü olmaktır daha çok kendiyle hissettiği misyonu.

Bu ebeveyn aile sınır problemi yaşayan kişinin partneri yaşadığı ifade ettiği sıkıntı ise şudur: Ben ilişkimde bağımsız hissedemiyorum, eşime yakınmışım gibi hissedemiyorum. Sürekli ilişkimizin içinde bir başkaları da var. İşgal edilmiş hissediyorum gibi ifadeleri vardır.

Peki bu sorunu nasıl tedavi ediyoruz?

Bir kere bu sorun aslında işte çok basit bir şey olmadığını idrak ediyor olmak lazım. Ebeveynlerin çocuklarına olan yatırımları, psikolojik yatırımları sandığımızdan daha derin olabiliyor ve çocuğunun bağımsızlaşmasıyla ilgili ebeveynin tırnak içinde hissedebileceği rahatsızlık, kaygı ve bu kaygıyı bir şekilde çocuğuna geçirmiş olmasını dikkate almak gerekiyor.

Bunu nasıl terapi odasında tedavi ediyoruz, aslında kişinin bu bağımsızlaşmayla hissettiği kaygıyı ifade etmesi ve eşiyle yeni bir bağ kuruyor olması terapi birincil hedefi oluyor. Ebeveynin ilişkiyle olan ilişkinin yok da edilmemesi ancak kategorik olarak ayrıştırılabilmesi burda birazcık terapistin yüzleştirmesiyle sağlanabilen bir şey olabiliyor. Yani ebeveynle görüşülür ancak ebeveynin ilişki içine müdahale edebilmesi başka bir şeydir yani kırmızıyla mavi rengi ayrıştırabilmek gibi. Bu beceri çifte kazandırılmaya çalışılır.

Ayrıca aynı zamanda partnerin de bu konuda adeta böyle düşmanca değilde destekleyici tutulması sağlayabileceği üzerinde durulur. Dolayısıyla aslında bu sorun iyi tespit edilirse çiftin birbiriyle yakınlaşması ve derinlikli bir birliktelik kurabilmesi için bir fırsat anlamı da taşıyabilir.

Sadece bu bir savaş, bir tür çoklu reaksiyonlu işte ebeveynlerin kayınvalidelerin kayınpederlerin işin içinde olduğu çoklu savaş çıkartıp çiftin ikisinin arasında çözebilmesi önemli.