Kaygı doğuştan var olan ve bizi hem motive eden hem de hayatta kalmamızı sağlayan sağlıklı, evrensel ve doğal bir duygudur.

Örneğin; kaygı duymazsak, bize doğru yaklaşan arabadan kaçmayız veya yaklaşan sınava hazırlanmayız. Dolayısıyla kaygının bizi besleyen olumlu bir tarafı vardır.

Kaygı kimi insanda daha düşük kimi insanda daha yüksek seviyede ortaya çıkar. Kaygının yüksek olması bizi motive etmez, tam tersi işlevselliğimizi düşürür.

Sınav kaygısı bilgi edinmenin önüne geçen veya edinilen bilginin sınav esnasında uygun şekilde kullanımın engelleyen ve var olabilecek başarıyı engelleyen yoğun kaygı durumudur.

Çocuğun veya ebeveynin sınava yüklediği anlam, sınav sonucundan elde edeceği kazanım veya kayıplar, bu duruma yapılan çevrenin eleştirisel bakışı ve çocuğun mizacı (mükemmeliyetçi, rekabetçi oluşu) bu durumu tetiklemektedir.

Çocukta fizyolojik semptomlarla kendini belli edebilir (örneğin; sınavdan önce veya sınav anında, mide bulantısı, kalbin hızlı çarpması, ağız kuruluğu, titreme gibi). Ayrıca ders çalışmayı sürekli erteleme, sınav hakkında konuşmayı reddetme, odaklanamama gibi davranışların yanı sıra, kendini yetersiz hissetme, başaramayacağından korkma ve endişe duyma duyguları eşlik edebilir.

Bu durum, çocuğun var olan performansını ortaya çıkarabilmesini engeller. Bu nedenle bu konuda kesinlikle bir uzmandan destek alınması önerilir.