Fobi, belirli bir nesne ya da duruma karşı hissedilen yoğun ve akılcı olmayan korkudur. Birey, bu korkunun saçma olduğunu bilir ancak korku duymaya devam eder. Korku aşırı düzeye ulaştığında birey, bu nesne ya da durumdan kaçınmaya başlar ve bu durum bireyin işlevselliğini etkileyip yaşam kalitesini bozar.

Çocukluk döneminde gözlenen fobilerin başlangıç yaşı genellikle 7-11 yaş arasıdır.

Çocuklukta fobinin oluşmasının nedeni, çocuğun korku uyandıran nesne ya da duruma doğrudan maruz kalmış olması olabilir.

Fobik nesne ya da durumla karşılaşan çocukta terleme, karın ağrısı, titreme, sık nefes alıp verme, boğulma hissi, göğüste ağrı ve idrara çıkma isteği gözlenebilir. Bu anlarda çocuk, fobik nesne/durumdan kaçınma eğilimi gösterir. Bu kaçınmayla birlikte az da olsa hissettiği rahatlamayla kaçınma tepkisi pekişir. Böylece çocuk hiçbir zaman fobik nesne/durumla yüzleşemez.Çocukta en sık gözlenen fobiler; klostrofobi dediğimiz kapalı bir yerde kalma korkusu, yükseklikten korkma, asansörden korkma, hayvanlarla ilgili korkular, uçan nesnelerden korkma ve örümcek korkusudur.

Çocuklarda fobinin 6 aydan uzun sürmesi durumunda tedaviye başlanır. Burada esas nokta, çocuğun kaçındığı nesne ya da durumu engellemektir. İlaç tedavisinin yanı sıra etkili tedavi yöntemleriyle çocuğun fobik nesne ya da durumdan kurtulması sağlanır.