Daha önce hiç bilmediğiniz bir yolda, hiçbir işaret, tabela ya da navigasyonunuz olmadan yürümeye çalıştınız mı? Oldukça kafa karıştırıcıdır.

Çocukların da neden o davranışı yapmaması gerektiğini öğrenmeleri ve sınırları bilmeleri için onlara yönlerini gösteren işaret ve uyarılara ihtiyacı vardır.

Sınır koyma, çocuğa hangi davranışın riskli olduğunu, hangisinin güvenli olduğunu, davranışı gerçekleştirdiğinde karşısına hangi sonucun çıkacağını öğretir.

Peki nasıl sınır koyulmalıdır? Sınırlar oldukça kısa, az sayıda ve net olmalıdır. Çocuğun yaşına ve içinde bulunduğu gelişim dönemine uygun olmalıdır.

Sınırlar tutarlı bir şekilde uygulanmalıdır. Çocuğumuzun evde yalnızca 1 saat ekrana bakmasına izin verirken, dışarda bunu saatlerce yapmasına göz yummak çocuğun kafasının karışmasına ve sınırların önemini yitirmesine sebep olur.

Anne babanın kendi içinde tutarlı olması da oldukça önemlidir. Ebeveynlerden biri evet derken diğerinin hayır demesi oldukça yanlış bir tutumdur. Çocuğu tehdit etmek yerine olayın sonuçlarından haberdar etmek gerekir. (Örneğin “ona vurmayı bırakmazsan seni öğretmenine şikayet ederim.” demek yerine bedele odaklamak, “Ona vurmayı bırakmazsan, onu elinden almak zorunda kalırım.”)