Toplumumuzun geleneksel yapısında anneliğe kutsallık atfedilir, buna göre anneler kendilerini tamamen çocuklarına adamalıdır.

Anneler bu ortamda kendi duygularını, zorlanmalarını, yorgun düştükleri anları paylaşmak için alan bulamıyor.

Özellikle hamilelik döneminden itibaren olmak istediğiniz ebeveyn ile olduğunuz ebeveyn arasındaki fark fazla olduğunda, ebeveynler kendilerini suçlar hale gelip, umutsuzluk ve suçluluk hisleriyle beraber ebeveynlik işlevleri hakkında zorlanabiliyor.

Son zamanlarda gündemde olan, “Tükenmişlik Sendromu” ebeveynlik sırasında da yaşanan bir süreç olabiliyor. İş hayatında “Tükenmişlik Sendromu” yaşayan bir çalışan işi yavaşlatabilir ya da yeni bir işe geçebilir ancak konu ebeveynlik olduğunda bu mümkün değildir.

Özellikle bebeğin anneye yoğun ihtiyaç duyduğu bebeklik dönemi ile, çocuğun ailesinden ayrışarak yeni bir birey olarak belirgin şekilde var olmaya başladığı sancılı ergenlik döneminde anneler tükenmişlik sendromunu yoğun olarak yaşamaktadır.

Her şeyi aynı anda yapamayacağınızı kabullenmek, stres yönetme becerilerinizi gözden geçirmek, kendinize yalnız geçirebileceğiniz alanlar yaratmak, aile ve arkadaşlarınızdan yardım alabileceğiniz bir destek sistemi oluşturmak bu süreçte destekleyici olacaktır.

En önemlisi bu süreçlere daha derinden bakabilmek ve bir uzman desteği almaktır.