Bu duygusal sıkıntı muhtemelen tedavi arayışında bir rol oynar, ancak tedavi başarısını da etkileyebilir. Bu nedenlerle, çoğu multidisipliner obezite tedavi ekibi, gerektiğinde hastalarda bu sorunları değerlendirebilen ve tedavi edebilen ruh sağlığı profesyonellerini içerir.
Cesaret verici bir şekilde, kilo kaybı tipik olarak psikososyal durum ve işlevsellikteki gelişmelerle ilişkilidir. Bu olumlu değişiklikler genellikle, obezite cerrahisinde sıklıkla görüldüğü gibi, kilolarının büyük bir yüzdesini kaybetmiş kişilerde belirgindir. Ne yazık ki, kilo veren bazı bireyler, önceden var olan psikopatolojinin geri dönüşünü veya yeni psikososyal sorunların gelişimini de deneyimlebilmektedir.
Kilo verme yaklaşımı ne olursa olsun, yeniden kilo alan kişiler, istenmeyen psikolojik semptomların geri dönüşü için de risk altındadır. Kilo alımının talihsiz, her yerde bulunan doğası, tüm tedavi sağlayıcılarına, tedavinin başlangıcında psikososyal işleyişi değerlendirme, kilo verme sırasındaki değişiklikleri izleme ve kilo alımı ile semptomların kötüleşmesine karşı tetikte olma ihtiyacını hatırlatır.
Obezite, kardiyovasküler hastalık, tip 2 diyabet, uyku apnesi, osteoartrit ve çeşitli kanser türleri dahil olmak üzere çeşitli komorbiditelerle ilişkilidir. Bu koşullarla ilişkili şaşırtıcı sağlık maliyetleri nedeniyle, bazı yetkililer bu hastalıkların önümüzdeki birkaç on yıl içinde Amerikan ekonomisinin sağlığı için meşru bir tehdit oluşturacağını tahmin ediyor. Ayrıca, ABD Genel Cerrahı, obezite ve buna bağlı hastalıkların tarihte ilk kez Amerikalıların ortalama yaşam beklentisini azaltabileceğini öne sürdü.
Obezite ve eşlik eden hastalıkları, psikososyal işleyişin birçok alanını etkileyen önemli bir psikososyal yük ile birlikte gelir. Bu nedenle psikososyal işlevselliğin değerlendirilmesi, özellikle obezite cerrahisi durumunda, obezite hastası için değerlendirme ve tedavi planlamasının önemli bir parçasıdır. Kilo kaybı, çoğu birey için psikososyal işlevsellikte iyileşmeler ile ilişkili olsa da, az sayıda hasta kilo verdikten sonra istenmeyen psikolojik semptomlar yaşar.
Obeziteli Kişilerin Psikososyal İşlevleri
Birkaç kapsamlı inceleme, obezitesi ve özellikle aşırı obezitesi olan kişilerin %20 ila %60’ının bir psikiyatrik hastalıktan muzdarip olduğunu ileri sürmüştür. Bu yüzdeler tipik olarak genel popülasyonda görülenlerden daha yüksektir.
Depresyon
Önceki araştırmalar, aşırı vücut ağırlığı ve depresyon arasında bir ilişki olduğunu göstermektedir. Örneğin aşırı obezitesi olan kişilerin, ortalama kilolu kişilere kıyasla geçtiğimiz yıl bir majör depresyon dönemi geçirme olasılığı neredeyse beş kat daha fazladır. Obezite ve depresyon arasındaki bu ilişki, kadınlar için erkeklerden daha güçlü görünmektedir, bu belki de toplumun kadın güzelliğinin bir özelliği olarak zayıflığa vurgu yapmasından dolayıdır. Bariatrik cerrahi adaylarının yaklaşık üçte biri, ameliyat sırasında klinik olarak anlamlı depresyon belirtileri bildirirken, yaklaşık %50’si yaşam boyu depresyon öyküsü bildirmektedir. Bu yüksek prevalansın nedenleri iyi anlaşılmamıştır, ancak kiloyla ilgili damgalama ve ayrımcılık deneyimini (daha sonra tartışılacaktır), fiziksel ağrının varlığını veya yaşam kalitesinde diğer bozuklukları veya düzensiz yeme olayını içerebilir.
Yeme Bozuklukları
Düzensiz yeme, obezitesi olan kişilerde yaygındır. Kilo verme tedavisi için başvuran birçok hasta, duygusal nedenlerle yemek yemeye başladıklarını bildirmektedir; diğerleri, modern toplumun yiyecek ipuçlarının bombardımanına tepki olarak yeme sıklığını, porsiyon boyutlarını veya yeme davranışlarını kontrol etmekte zorlandıklarını bildirmektedir. Bazıları için biraz şaşırtıcı, sadece küçük bir azınlık yeme bozukluklarını resmen tanıdı. Obezitesi olan kişilerde en sık görülen yeme bozukluğu tıkınırcasına yeme bozukluğudur. Tıkınırcasına yeme bozukluğu, kısa bir süre içinde (2 saatten az) çok miktarda gıdanın tüketilmesi ve bu sırada bireyin kontrolünü kaybetmesi ile karakterizedir. Sonuç olarak, birey açlık olmadan kontrolsüz bir şekilde doyuncaya kadar normalden çok daha hızlı yer ve genellikle tek başına yer. Yemekten sonra kişi genellikle tiksinti bildirir.
İlk raporlar, kilo verme tedavisi arayan obezite hastalarının büyük bir azınlığının ve bariatrik cerrahi için başvuran hastaların yarısına kadarının aşırı yeme bozukluğuna sahip olduğunu ileri sürdü. Daha yeni araştırmalar, bozukluğun bariatrik cerrahi adaylarının %5 ila %15’inde meydana geldiğini ileri sürmüştür. Obezite hastalarının daha küçük yüzdelerinde, tıkınırcasına yemeye kendi kendine kusma veya aşırı egzersiz gibi diğer telafi edici davranışların eşlik ettiği bulimia nevroza vardır. Obeziteli kişilerin yaklaşık %5’inde gece yeme sendromu, gece yemek için uyanmaların neden olduğu sirkadiyen gıda alımı modelinde gecikme olarak tanımlanan bir yeme, uyku ve duygudurum bozukluğu vardır.
Tıkınırcasına yemenin varlığı kilo verme çabalarını olumsuz etkileyebilir. Tıkanırcasına yemenin varlığı, ya yetersiz kilo kaybı ya da bariatrik cerrahiyi takiben erken kilo alımı ile ilişkilidir. Aşırı yeme, bariatrik cerrahi veya diğer kilo verme tedavileri için bir kontrendikasyon olarak kabul edilmez. Bununla birlikte, özellikle davranışa yönelik özel olarak tasarlanmış yaşam tarzı değişikliği stratejileri veya farmakoterapinin yokluğunda, kilo kaybı tedavisi sonucunun potansiyel bir kötü prognostik göstergesi olarak kabul edilir.
Endişe
Bariatrik cerrahi için başvuran hastalarda anksiyete bozuklukları yaygındır; cerrahi olmayan tedavi için başvuranlar arasındaki durum daha az iyi bilinmektedir. Bariatrik cerrahi adaylarında en sık görülen anksiyete bozukluğu, hastaların %9’unda bulunan sosyal anksiyete bozukluğudur. Batı toplumunun fiziksel güzelliğin bir göstergesi olarak zayıflığa yaptığı vurgunun ışığında, aşırı obezitesi olan kişilerin sosyal ortamlarda artan kaygı bildirmeleri şaşırtıcı değildir. Bununla birlikte, sosyal kaygının, felç edici bir yoğunluk olmadığı sürece, kilo verme tedavisine kontrendike olduğuna inanılmamaktadır. Bununla birlikte, sezgisel düşünce ve klinik deneyim, kontrolsüz kaygının, her türlü kilo verme tedavisine katılımı olumsuz etkileyebileceğini düşündürmektedir.
Madde bağımlılığı
Obeziteli bireylerin küçük bir azınlığında, aktif olarak maddeleri kötüye kullanan kilo verme tedavisi mevcut. Aktif kullanım veya kötüye kullanım, kilo verme tedavisine kontrendikasyon olarak kabul edilir. Bariatrik cerrahi adaylarının yaklaşık %10’u, genel popülasyonda görülenden daha yüksek bir yüzdeyle, yasadışı uyuşturucu kullanımı veya alkolizm öyküsü bildirmektedir. Şaşırtıcı bir şekilde, iki çalışma, aşırı obezitesi olan ve yaşam boyu madde kötüye kullanımı öyküsü olan kişilerin, madde kötüye kullanımı öyküsü olmayanlara göre daha fazla kilo kaybı yaşadıklarını göstermektedir. Bu bireylerin, uyuşturucu ve alkolle mücadelelerinin üstesinden gelmelerine yardımcı olan ve benzer şekilde bariatrik cerrahi sonrası yeme alışkanlıklarını kontrol etmede onlara iyi hizmet eden dürtü kontrolü ve öz-düzenleme stratejileri geliştirmiş olduklarına inanılmaktadır.
Ruh Sağlığı Tedavisi
Obeziteli birçok hasta, yeme alışkanlıklarını değiştirmek veya hastalığın duygusal sonuçlarını ele almak için psikolojik tedaviye yönelmiştir. Bariatrik cerrahi adaylarının yaklaşık %50’si bir psikolojik tedavi öyküsü bildirir ve %40’a kadarı ameliyat sırasında bir tür tedavi (psikoterapi veya farmakoterapi) bildirir. Psikiyatrik ilaçların, özellikle antipsikotiklerin ve bazı antidepresan sınıflarının kullanımı kilo alımına katkıda bulunabilir ve/veya kilo verme çabalarını olumsuz etkileyebilir. Şu anda, bu ilaçların farklı bariatrik cerrahi prosedürlerle nasıl etkileşime girdiği hakkında çok az şey bilinmektedir. Ameliyattan sonra bu ilaçların emiliminde değişiklikler meydana gelebilir ve vücut ağırlığındaki ve yağ kütlesindeki hızlı değişiklikler de ilaçların etkinliğini ve tolere edilebilirliğini etkileyebilir.
Benlik saygısı
Obezite, bireyin benlik saygısını etkileyebilir. Bazı bireyler için, kilolarıyla mücadeleleri nedeniyle yetenekleri ve yetenekleri tanımak ve takdir etmek zor olabilir. Diğerleri için, obezitenin nispeten az etkisi vardır. Bu bireyler iş ve ev hayatlarında rahat olabilirler, ancak kiloları başarılı olamadıkları tek alan olmuştur.
Yaşam Kalitesi ve Beden İmajı
Obezite, sağlıkla ilgili yaşam kalitesini de olumsuz etkiler. Çok sayıda çalışma, aşırı vücut ağırlığı ile yaşam kalitesinde azalma arasında bir ilişki olduğunu göstermiştir. Bireyler genellikle fiziksel ve mesleki işlevsellikte önemli zorluklar bildirirler. Bu bozukluklar muhtemelen birçok kişiyi kilo verme tedavisi aramaya motive eder.
Beden imajı, birçok birey için yaşam kalitesinin önemli bir yönüdür. Vücut imajından memnuniyetsizlik, ortalama kilodaki kadın ve kız çocuklarında olduğu gibi, fazla kilolu bireylerde de yaygındır. Memnuniyetsizliğin derecesi, kişinin sahip olduğu fazla kilo miktarıyla doğrudan ilişkili gibi görünse de, kişiler tüm bedenlerinden veya belirli özelliklerinden memnuniyetsizliklerini bildirebilseler de. Kilo ile ilgili önemli sağlık sorunlarının varlığında bile, vücut imajından memnuniyetsizliğin kilo verme tedavisi arama kararında etkili bir rol oynadığına inanılmaktadır.
Cinsel İstismar, Fiziksel İstismar ve Duygusal İhmal
Cinsel istismar ve obezite arasında mütevazı bir ilişki var gibi görünüyor. Çalışmalar, bariatrik cerrahi adaylarının %16 ila %32’sinin, genel popülasyonda görülenden daha yüksek görünen cinsel istismar öyküsü bildirdiğini ileri sürmüştür. Fiziksel istismar, obezitesi olan kişilerde benzer şekilde yaygındır. Aşırı obezitesi olan kişilerin yaklaşık %50’si, çocukluklarında sözlü taciz, duygusal ihmal veya ayrılık, boşanma, madde kötüye kullanımı veya çekirdek ailenin bir üyesinin hapsedilmesiyle bağlantılı diğer aile işlev bozuklukları arasında değişen bir tür duygusal ihmal bildirmektedir.
Damgalama ve Ayrımcılık
Obezite ve özellikle aşırı obezite, ayrımcılık deneyimine katkıda bulunabilir. Obezitesi olan bireylerin liseyi bitirme olasılıkları daha düşüktür, evlenme olasılıkları daha düşüktür ve ortalama vücut ağırlığına sahip kişilere kıyasla tipik olarak daha az para kazanırlar. Obez olan kişiler, eğitim, istihdam ve hatta sağlık hizmetleri dahil olmak üzere çeşitli ortamlarda sıklıkla ayrımcılığa maruz kalırlar. Bu deneyimler, şiddetli obeziteden muzdarip olanlar arasında daha da yaygın olabilir.
Kilo kaybı tedavisi için motivasyon ve beklentiler
Sağlık ve uzun ömürdeki iyileşme, obezitesi olan birçok birey için kilo verme tedavisi için muhtemelen merkezi bir motivasyondur. Aynı zamanda, fiziksel görünüm ve vücut imajı ile ilgili endişeler muhtemelen tedaviye başlama kararını etkiler.
Bu konular özellikle bariatrik cerrahi ile ilgili olabilir. Ameliyat için başvuran hastalar, sağlıklarında ve esenliklerinde iyileşmeler için ameliyat aramaya “içsel olarak” motive edilmelidir. 43 Sorunlu bir evliliği kurtarmak gibi bazı ikincil kazançlar için ameliyatla ilgilenenler gibi, ameliyat için “dıştan” motive olan hastalar, psikolojik olarak ameliyat için uygun olmayabilir. Bu bireyler, kilo vermenin hayatlarının diğer alanları üzerindeki etkisi hakkında gerçekçi olmayan inançlara sahip olabilir ve bu inançlar gerçekleşmezse hayal kırıklığına uğrayabilir veya umutsuzluğa kapılabilirler.
Bariatrik cerrahi prosedürlerinin tümü ile ilişkili kilo kayıpları, yaşam tarzı değişikliği veya farmakoterapi ile görülenlerle karşılaştırıldığında etkileyici olsa da, bariatrik cerrahi için başvuran bireylerin kaybedecekleri kilo miktarına ilişkin gerçekçi olmayan beklentileri vardır. 44 Bu gerçekçi olmayan beklentilerin, bir zamanlar bireyleri tekrar kilo alma riskine soktuğu düşünülüyordu. Bununla birlikte, çalışmalar, bunların ameliyat sonrası kilo kaybıyla ilgisi olmadığını ileri sürmüştür.
Bariatrik cerrahi ile ilgilenen bireylerin, cerrahinin hayatlarının diğer alanlarına etkisi konusunda beklentileri olabilir. Ameliyat için başvuran birçok insan, bunun sadece sağlıklarını değil, aynı zamanda fiziksel görünümlerini de iyileştireceğini umarak bunu yapar. Tedavi yaklaşımından bağımsız olarak kilo veren kişiler, genellikle vücut imajlarında iyileşme olduğunu bildirirler. Bununla birlikte, bariatrik cerrahi ile tipik olarak görülen büyük kilo kaybı, vücut imajından memnuniyetsizliğe yol açabilecek karın, uyluk, bacak ve kollarda gevşek ve/veya sarkık cilt gelişimine neden olabilir. Bu, bazı hastaların vücut şekillendirme ameliyatı için bir plastik cerraha başvurmasına neden olabilir (daha sonra tartışılacaktır). Diğerleri, kilo kaybının kişilerarası ilişkilerine etkisi hakkında beklentilere sahip olabilir. Birçok insan, kilo verdikçe ve kendilerini daha iyi hissettikçe, sosyal ve/veya romantik ilişkilerinin gelişeceğini sezgisel olarak düşünebilir. Bu birçok birey için ortaya çıkar. Bununla birlikte, bazıları için büyük bir kilo kaybı deneyimi rahatsız edici bir deneyim haline gelir. Bazı kişiler, kilo vermeleri ve fiziksel görünümleri ile ilgili olarak kendilerini rahatsız edebilecek şekilde istenmeyen ilgi görebilirler.Başkaları, onlara daha önce “görünmez”miş gibi davranan insanların şimdi arkadaş canlısı ve sosyal oldukları için üzülebilir veya kızabilir. Kilo verme tedavisi arayan bireyler, kilo vermelerinin evlilik ve cinsel ilişkileri üzerindeki potansiyel etkisini göz önünde bulundurmalıdır. Sezgisel olarak, çoğu insan bu ilişkilerin kilo kaybıyla düzeleceğini düşünürdü. Bununla birlikte, vücut ağırlığı bazı ilişkilerde çok daha karmaşık bir rol oynayabilir.
Kilo kaybı tedavisi öncesi psikososyal işlevin değerlendirilmesi
Obezitenin psikososyal yükü göz önüne alındığında, kilo verme tedavisi için başvuran hastanın psikolojik durumu ve işleyişi tedaviye başlamadan önce değerlendirilmelidir. 43 Temel tarama, multidisipliner bir tedavi ekibinin parçası olabilecek birkaç profesyonel tarafından yapılabilir. Bu ekiplerin çoğu, genellikle tedavinin başlangıcından önce daha kapsamlı değerlendirmeler yapan ruh sağlığı profesyonellerini içerir. Bu profesyoneller aynı zamanda ya yaşam tarzı değişikliği danışmanlığı ya da destekleyici psikoterapi gibi tedavinin uygulanmasına da sıklıkla katılırlar.
Amerika Birleşik Devletleri’ndeki çoğu bariatrik cerrahi programı, adayların ameliyattan önce zihinsel sağlık değerlendirmesinden geçmesini talep etmektedir. Bu değerlendirmeler genellikle, ruh sağlığı izni olmadan ameliyat için geri ödeme sağlamayan sigorta şirketleri tarafından istenmektedir. Bu değerlendirmelerin çoğu psikologlar ve sosyal hizmet uzmanları tarafından yapılmaktadır. İdeal olarak, bu profesyoneller, obezite ve bariatrik cerrahi ile ilgili psikososyal konular hakkında uygun bir çalışma bilgisine sahiptir.
Genel olarak, psikososyal değerlendirme iki amaca hizmet eder. Birincisi, madde kötüye kullanımı, kötü kontrol edilen depresyon veya diğer önemli psikiyatrik hastalıklar gibi ameliyat için olası kontrendikasyonları belirleyebilir. Değerlendirme ayrıca potansiyel postoperatif zorlukların belirlenmesine yardımcı olabilir ve uzun vadeli kilo yönetimini geliştirebilecek davranış değişikliklerini kolaylaştırabilir.
Bu bağlamda, değerlendirme daha çok psikoeğitimsel bir bileşen alır. Bu değerlendirmelerin yapısı ve içeriği ile ilgili yayınlanmış tavsiyeler olmasına rağmen, henüz fikir birliği kılavuzları oluşturulmamıştır. Hemen hemen tüm değerlendirmeler hastalarla yapılan klinik görüşmelere dayanır; yaklaşık üçte ikisi ayrıca psikiyatrik semptomların araç veya anket ölçümlerini ve/veya kişilik veya psikopatolojinin nesnel testlerini içerir. Daha kapsamlı değerlendirmeler hastanın obezite cerrahisi hakkındaki bilgisini, kilo ve diyet geçmişi, yeme ve aktivite alışkanlıkları ve postoperatif sonuçları etkileyebilecek potansiyel engeller ve kaynakları değerlendirir.
Kilo kaybı sonrasında psikososyal işlevdeki değişiklikler
Kilo kaybı, morbidite ve mortalitedeki iyileşmelerle ilişkilidir. Ağırlıkla ilişkili komorbiditelerdeki iyileşmelerle ilişkiliyse, %3 ila %5’lik kilo kayıplarının klinik olarak anlamlı olduğu kabul edilir. Özellikle bariatrik cerrahide görülenler olmak üzere daha büyük kilo kayıpları, genellikle kiloyla ilgili birçok sağlık koşulunda çarpıcı iyileşmelerle ilişkilidir.
Kilo kaybı aynı zamanda psikososyal durumdaki önemli gelişmelerle de ilişkilidir. Psikososyal özelliklerin çoğu (depresyon ve anksiyete belirtileri, sağlık ve kiloyla ilgili yaşam kalitesi, benlik saygısı, beden imajı ve cinsel işlev dahil) kilo kaybıyla iyileşir. Bu gelişmeler özellikle bariatrik cerrahi geçiren kişilerde derindir. Ameliyattan sonraki ilk 6 ila 12 ayda görülen önemli kilo kayıpları, psikososyal durumdaki dramatik değişikliklerle ilişkilidir ve genellikle ameliyat sonrası birkaç yıl sürer.
Kilo kaybının resmi psikopatoloji üzerindeki etkisi daha az açıktır. Obeziteye sekonder olarak ortaya çıkan, belirgin vücut imajından memnuniyetsizlik veya ağırlıkla ilişkili işlevsellik kısıtlamaları konusunda sıkıntı gibi psikososyal sıkıntı, ameliyat sonrası kilo kaybını kolaylaştırabilir. 57 Buna karşılık, majör depresyon gibi obezitenin derecesinden bağımsız önemli psikopatolojinin varlığı, hastaların mümkün olan en başarılı postoperatif sonuca sahip olmak için gerekli diyet ve davranış değişikliklerini yapma yeteneklerini engelleyebilir.
Bununla birlikte, önemli bir psikopatoloji kontrendikasyon tedavisinde kilo inanılmaktadır; bu konu bariatrik cerrahi düşünüldüğünde en belirgin olanıdır. Genel olarak, aktif madde kötüye kullanımı, aktif psikoz, bulimia nervoza ve şiddetli kontrolsüz depresyon, bariatrik cerrahi için yaygın olarak kontrendikasyonlar olarak kabul edilir. Ancak ağır psikopatolojinin varlığı obezitenin şiddeti ve buna bağlı sağlık sorunları ile dengelenmelidir. Şiddetli psikopatoloji ve/veya diğer nörobilişsel sorunları olan bireyler, bu koşullara sahip olmayan kişilerle karşılaştırıldığında optimalden daha az sonuçlara sahip olsalar da, yaşam tarzı değişikliği veya farmakoterapi ile görülenlerden daha dramatik bir şekilde kilo kaybı ve fiziksel ve zihinsel sağlıkta iyileşmeler yaşayabilirler. .
Kilo kaybı sonrası psikolojik komplikasyonlar
Çoğu çalışma kilo kaybının psikososyal etkisinin büyük ölçüde olumlu olduğunu öne sürse de, bu deneyimler evrensel değildir. Bazı hastalar tıbbi komplikasyonlar yaşarken, bazıları kötü davranışsal veya psikolojik sonuçlar yaşar. Bu sorunlar, obezite cerrahisi geçirmiş kişiler arasında en fazla dikkati çekmiştir.
Yetersiz Kilo Kaybı
Bariatrik cerrahi geçiren kişilerin yaklaşık %25’i, ameliyat sonrası ilk birkaç yıl içinde tipik postoperatif kilo kaybına ulaşamaz veya büyük miktarlarda kilo almaya başlar. Optimum olmayan sonuçlar tipik olarak cerrahi faktörlerden ziyade postoperatif diyete uyumsuzluk veya uyumsuz yeme davranışlarının geri dönüşü gibi psikososyal ve/veya davranışsal sorunlara atfedilir. Birkaç çalışma, postoperatif diyete uyumun zayıf olduğunu ve postoperatif dönemde kalori alımının sıklıkla önemli ölçüde arttığını bulmuştur. Cesaret verici bir şekilde, davranışsal ve psikososyal müdahalelerin bariatrik cerrahiden sonra kilo alımını tersine çevirebileceğini öne süren artan sayıda çalışma var.
Depresyon ve İntihar
Birçok çalışma depresyon, intihar ve obezite arasında bir ilişki olduğunu tespit etmiştir. Örneğin, obezitesi olan kadınların intihar düşüncesi yaşamaları ve intihar girişiminde bulunmaları normal kilolu kadınlara göre önemli ölçüde daha fazladır. Aşırı obezitesi olan kişilerin, genel popülasyondaki kişilere göre intihar girişiminde bulunma olasılıklarının daha yüksek olduğu bulunmuştur.
Genel olarak, kilo kaybı, depresif belirtilerdeki iyileşmelerle ilişkilidir. Bununla birlikte, birkaç çalışma, obezite cerrahisi geçiren kişiler arasında beklenenden daha yüksek bir intihar oranı bulmuştur. Kilo kaybı ve psikososyal işlevsellik arasındaki tipik pozitif ilişki göz önüne alındığında, bu raporlar sezgisel ve endişe vericidir. Ne yazık ki, bu intiharlara katkıda bulunmuş olabilecek psikososyal faktörler ve/veya yaşam olayları hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu bilgilerin yokluğunda, bu bulgular, psikiyatrik bozukluğu olan hastaların bariatrik cerrahi öncesi ve sonrasında uygun ruh sağlığı bakımı almalarının sağlanmasının önemini vurgulamaktadır.
Beden İmajı Memnuniyeti
Kilo kaybı tipik olarak vücut imajındaki gelişmelerle ilişkilidir. 32 Ne yazık ki, büyük miktarlarda kilo veren bazı hastalar, en tipik olarak bariatrik cerrahiden sonra, göğüslerde, karında, uyluklarda ve kollarda gevşek, sarkık cilt ile ilişkili artık vücut imajı memnuniyetsizliği bildirmektedir. Postbariatrik cerrahi hastalarının çoğu, fazla deri gelişimini cerrahinin olumsuz bir sonucu olarak görmektedir.
Madde bağımlılığı
Bariatrik cerrahi sonrası bazı kişilerin madde bağımlılığı sorunları geliştirmesi endişesi vardır. Birkaç yıl önce, kitle iletişim araçları “bağımlılık transferi” terimini ortaya attı. Bu terim, obezite cerrahisi geçiren hastaların, ameliyat öncesi “bağımlılıklarını” gıdaya değiştirmek için maddelere, kumara, sekse vb. bağımlılıklar geliştirebilecekleri fikrine atıfta bulunur. “Bağımlılık transferi” kabul edilmiş bir klinik veya bilimsel terim değildir. Terim ve yapı, Sogg tarafından detaylandırıldığı gibi, çeşitli eksikliklere sahiptir. Bunların başında, yiyeceğin bağımlılık yapan bir madde olduğu ya da yemek yemenin bağımlılık yapan bir davranış olduğu görüşünün hiçbir şekilde bilimsel konsensüs tarafından desteklenmemesidir. Ek olarak, tedavi edilen bir semptomun (örneğin, kompulsif yeme) farklı bir biçimde (örneğin, kompulsif içme veya alışveriş) ortaya çıkacağı fikri, orijinal sorunun psikolojik temeli çözülmedikçe çok az destek vardır.
Bununla birlikte, bariatrik cerrahi geçiren bireylerin sorunlu madde kullanımı riskinin arttığını gösteren bazı kanıtlar vardır. Bu konuyla ilgili ufuk açıcı bir çalışmada, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki 10 bariatrik cerrahi programından yaklaşık 2000 hastadan alınan veriler kullanılarak King ve meslektaşları alkol kullanım bozukluğu prevalansının ameliyattan 1 yıl önce ve sonra aynı kalmasına rağmen, ameliyat sonrası ikinci yılda prevalansın arttığını bulmuşlardır. Bu artan alkol kullanım bozukluğu olasılığı, özellikle Roux-en-Y gastrik bypass prosedürü hastalarında (laparoskopik ayarlanabilir bantlama hastalarıyla karşılaştırıldığında) belirgindi; erkek hastalar; genç hastalar; ameliyat öncesinde sigara içen, düzenli alkol tüketen veya eğlence amaçlı uyuşturucu kullanan hastalar; ve ameliyat öncesi aidiyet duygusu düşük olan hastalar. Ayrıca, bariatrik cerrahiyi takiben intihar nedeniyle ölüm riskinin arttığını tespit eden çalışmalar, kaza sonucu ölüm riskinin de yüksek olduğunu bulmuştur. Bu kaza sonucu ölümlerin kaçının madde bağlantılı olduğu bilinmiyor. Açıkça, bariatrik cerrahinin madde kullanım bozuklukları riski üzerindeki etkisi daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyan bir alandır.
Anahtar noktaları
- Çok sayıda çalışma, obezite ile depresyon, yeme bozuklukları, anksiyete ve madde kötüye kullanımı gibi çeşitli zihinsel sağlık sorunları arasında pozitif bir ilişki olduğunu göstermiştir.
- Obezite, bireylerin yaşam kalitesini etkiler ve birçok hasta kiloları nedeniyle artan damgalanma ve ayrımcılığa maruz kalır.
- Hastalar sıklıkla gerçekçi olmayan kilo verme hedefleri koyarlar; tedaviden önce psikolojik değerlendirmeler yapmak, klinisyenlerin beklentileri yumuşatmasına ve başarıya yönelik kontrendikasyonları belirlemesine olanak tanır.
- Bariatrik cerrahinin psikolojik etkileri karışıktır. Beden imajı ve depresif belirtiler sıklıkla düzelse de, intihar düşüncesi ve madde kötüye kullanımının arttığı gösterilmiştir.
Makalenin tamamını okumak için tıklayın. (İngilizce)
Kaynak: David B. Sarwer, Doktora ve Heather M. Polonsky, BS
