Çocuklarda yeme bozuklukları 3’e ayrılır. Bunlar; Pika, Ruminasyon Bozukluğu ve Beslenme Bozukluğudur.
Ruminasyon bozukluğu:
Besin yutulduktan ve kısmen sindirildikten sonra tiksinme ya da bulantı gibi bir neden olmadan, çocuğun yemeği tekrar ağzına getirip yeniden çiğnemesidir.
En az 1 ay süreyle bu davranışın görülmesi durumunda şüphelenilmelidir. Bu davranışından sonra çocukta bir rahatlama, haz alma gözlenir. Çocukta ruminasyon bozukluğunun görülme nedenleri olarak; evliliğinde sorun yaşayan ve çocuğuna gerekli ilgi ve sevgiyi göstermeyen ebeveyn davranışları, anne-baba ayrılığı ya da anne-bebek ilişkisinin bozuk olması sayılabilir.
Tedavide ebeveyn-çocuk ilişkisi, çocuğun bu belirtiyi ne amaçla kullandığı değerlendirilerek uygun yaklaşım sağlanır.
Terapi, çocuğun psikososyal çevresinin düzenlenmesi, ebeveynlerin ilgisi ve anne-çocuk etkileşiminin düzeltilmesini içerir.
Pika:
Yenilebilir olmayan maddeleri ısrarlı olarak yeme davranışı gösterme sorunudur.
Yaygın olarak görülenler; kil, toprak, bez, kum, kağıt, saç ve ip yemektir. Bu bozukluğun ortaya çıkma nedenleri çok boyutludur. Ağır duygusal yoksunluk yaşayan, ebeveynlerinde anksiyete görülen ve terk edilmiş çocuklarda daha sık görülüyor.
Pikanın tedavi edilmediği durumlarda bağırsak tıkanması, sindirim sisteminde delinme ve enfeksiyonlar meydana gelebilir.
Tedavide daha çok aile tedavisi ve davranışçı yöntemler kullanılır.
Beslenme Bozukluğu:
Genelde 6 yaştan önce ve en az 1 ay süreyle görülür. Belirgin kilo kaybı ya da kilo alımının uzun süreli durması ve boy uzamasının da etkilendiği bir bozukluktur.
Beslenme bozukluğunun nedenleri olarak; zamanında anne sütünden katı yiyeceklere geçmemek, ebeveynlerin beslenme hakkında ısrarcı ve müdahaleci tutumu, çocukta örülen depresyon ve aşırı kaygı durumu sayılabilir.
Ailede benzer bozukluğun varlığı, çocukta anksiyete eğilimi olması ve annede yaygın anksiyete bozukluğunun olması hastalığın ciddiyeti ve seyrini etkiler. Annenin çocuğuna yemek yedirirken ya da çocuğu yemek yerken, çocuğunun boğulacağı ya da ona kötü bir şey olacağı düşüncesi hastalığın kilit noktasıdır. Çünkü bu durumda çocukta yemek yerken boğulma, tıkanma, panik, biraz daha büyük çocuklarda ise ölüm düşüncesi oluşur.
Bu durum uzun sürerse çocuğun zihinsel olgunluğunda gecikme yaşanabilir.
